اثر تزریق داخل تخم مرغی پیریدوکسین، متیونین و ترکیب آنها به تخم مرغ های مادر گوشتی بر میزان جوجه درآوری، وزن جوجه یکروزه و صفات تولیدی

مواد مغذی موجود در کیسه زرده برای تامین احتیاجات مورد نیاز رشد جنین تا زمان خروج آن محدود بوده و از جمله راه های تامین نیازها تزریق مواد به تخم مرغ است. به منظور بررسی اثر تزریق پیریدوکسین، متیونین و ترکیب آنها به تخم مرغ های مادر گوشتی بر میزان جوجه درآوری، وزن جوجه یکروزه و صفات تولیدی این مطالعه انجام شد. در روز 18 جوجه کشی 400 عدد تخم مرغ بارور از مرغ مادر گوشتی سویه راس 308 توزین و در قالب طرح کاملا تصادفی در 5 گروه آزمایش با 4 تکرار و هر تکرار شامل 20 عدد تخم مرغ تقسیم و برای تزریق (در مایع آمنیوتیک) آماده شدند. تیمارها شامل کنترل منفی، بدون تزریق (NC)، کنترل مثبت، تزریق 5/0 میلی لیتر آب مقطر (PC)، تزریق 5/0 میلی لیتر ویتامین پیریدوکسین (B6)، تزریق 5/0 میلی لیتر متیونین (Met)، تزریق 5/0 میلی لیتر پیریدوکسین به همراه متیونین (B6+Met) بودند. پس از تفریخ، جوجه ها شمارش، توزین و به سالن پرورش منتقل و تا روز 42 پرورش یافتند. افزایش وزن و خوراک مصرفی بصورت هفتگی رکورد برداری و ضریب تبدیل غذا نیز محاسبه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق محلول های مورد آزمایش روی میزان جوجه درآوری و وزن جوجه یکروزه تاثیر معنی داری نداشت (05 /0P). استنتاج نهایی این است که تزریق ویتامین پیریدوکسین، متیونین و ترکیب آنها در مایع آمنیوتیک روی درصد جوجه در آوری و وزن جوجه یکروزه اثر معنی دار نداشته، علیرغم کاهش خوراک مصرفی در تیمارهای B6، Met و ترکیب آنها نسبت به PC، شاخص های افزایش وزن و ضریب تبدیل دارای تفاوت معنی دار نبوده که دلیل آن ممکن است ارتقای راندمان خوراک در تیمارهای تزریقی باشد.