بررسی عوامل اجتماعی موثر بر میزان نشاط در استان خوزستان

نشاط و شادمانی، پدیده ای اجتماعی است که نظریه پردازان مختلف با دیدگاه های متفاوتی به آن نگریسته اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان نشاط و عوامل اجتماعی موثر بر آن انجام گرفته است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل شهروندان استان خوزستان در تابستان 1390 است که 15 تا 65 سال سن دارند. با توجه به تنوع جامعه ی آماری و گستردگی استان، نمونه گیری به صورت چند مرحله ای انجام شد و بر این اساس حجم نمونه 987 نفر انتخاب گردید. برای سنجش میزان نشاط از پرسشنامه ی جامع آکسفورد پس از انجام آزمون پایایی استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که میزان نشاط در بین 9/ 1 درصد از پاسخگویان در حد کم و در مقابل 5/ 19 درصد از میزان نشاط بالایی برخوردارند؛ همچنین 6/ 78 درصد از پاسخگویان نیز دارای میزان نشاط متوسط هستند. بنابراین به طور کلی می توان گفت که پاسخگویان از میزان نشاط متوسط رو به بالایی برخوردار هستند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری نیز نشان می دهد که احساس آنومی، احساس امنیت، اعتماد اجتماعی، دینداری، احساس محرومیت و سن تاثیر معنی داری بر میزان نشاط اجتماعی داشته اند، به نحوی که این 6 متغیر با توجه به ضرایب β به ترتیب بیشترین تاثیر را بر متغیر وابسته داشته اند.