بررسی ارتباط عفونت هلیکوباکتر پیلوری با علائم بالینی و یافته های اندوسکوپیک و هیستولوژیک در بیماران مبتلا به اولسر پپتیک و گاستریت

با توجه به سهم مهم بیماران بدون عفونت (H.pylori (– HP در اولسر پپتیک و وجود احتمالی فاکتورهای دیگر غیر از H.pylori در ایجاد آن، برای روشن تر شدن ارتباط عفونت H.pylori با علائم بالینی و یافته های اندوسکوپیک و هیستوپاتولوژیک ما دو گروه بیماران + HP و – HP را مورد مقایسه قرار دادیم.
در این مطالعه مقطعی، 166 بیمار که با شکایات گوارشی مطرح کننده اولسر پپتیک، گاستریت و سایر اختلالات معده و دئودنوم به درمانگاه گوارش بیمارستان طالقانی تهران مراجعه کرده بودند تحت اندوسکوپی فوقانی قرار گرفته و بر اساس نتیجه کشت نمونه بیوپسی انجام شده به دو گروه + HP و – HP تقسیم شدند.
86 بیمار در گروه + HP (مورد) و 80 نفر در گروه – HP (کنترل) قرار داشتند. میانگین سنی و توزیع جنسی دو گروه اختلاف آماری معنی داری نداشت. تنها علامتی که اختلاف معنی داری در دو گروه داشت درد ناشی از گرسنگی بود (5/7% در گروه +HP و صفر در گروه- HP، P=0.01). در اندوسکوپی زخم گوارشی در بیماران + HP بطور معنی داری بیشتر از گروه – HP بود (4/ 17% در برابر 3/ 1%، P<0.001). در آنالیز چند متغیری لجستیک عفونت هلیکوباکتر پیلوری بطور مستقل با مشاهده زخم در اندوسکوپی رابطه داشت (007/ 0=P) و 57/ 129، 1/ 2: دامنه اطمینان 95%(69/ 16= odds ratio).
نمی توان تنها با در نظر گرفتن علائم بالینی و تشخیص اولسر پپتیک یا گاستریت اینطور قضاوت کرد که بیمار مبتلا به عفونت H.pylori است، بلکه بررسی بیمار از نظر عفونت H.pylori قبل از شروع رژیم ریشه کنی آن ضروری است.