بررسی ساختار جمله عربی با تکیه بر دو روش توصیفی و گشتاری

بان عربی به عنوان شاخه ای از زبانهای سامی، نوعی نظام وزنی (متریک) است که با زبانهای هموندی هند و اروپایی متفاوت به نظر می رسد. نحویان قدیم و جدید، اصول و معیارهایی درباره جمله در زبان عربی ارایه کرده اند. برخی معاصران کوشیده اند جایگزین های نظری و کاربردی برای اصول نحویان قدیم عرب در بررسی جملات اسمیه و فعلیه قرار دهند. این نوشتار تلاشهای زبان شناسان معاصر عرب را در توصیف ساختار و شکل گیری جمله عربی با دو روش توصیفی و زایشی- گشتاری بررسی می کند و بر آن است تا جایگاه زبان عربی در میان مطالعات زبان شناسی معاضر شناخته شود. از آنجا که بررسی الگوهای مطالعه زبان عربی از منظر زبان شناسی جدید هنوز در آغاز راه قرار دارد، بهتر است پژوهشگر در توصیف زبان عربی، میان دو رویکرد قدیم و جدید حرکت کند.