الهام گیری از سنت دینی در شعر اعشی

سنت با مشخصه فرهنگی و مضامین متعدد دینی، تاریخی، اجتماعی، و ادبی خود یک پدیده الهام بخش است که شاعر با به کارگیری آن، افکار و اندیشه شخصی و یا گروهی زمان خویش را به نمایش می گذارد و به وسیله آن به تجربه و تصاویر و اصالت شعری، قدرت و استحکام می بخشد.
اعشی یکی از شاعران برجسته دوره جاهلی است که از سنت های دوره پیش یا دوره معاصر خویش تاثیر پذیرفته است. بررسی استقرایی سنت دینی در دیوان اعشی که مشتمل بر داستان ها و اساطیر کهن دینی، اعتقادات و باورها و مناسک و شعایر بدوی جاهلی و برآمده از ناخودآگاه جاهلی است، دال بر قدرت شاعر در به کارگیری آنها و همچنین بیانگر جنبه هایی از افکار و اعتقادات و آداب ورسوم دوره جاهلی است و بررسی آن می تواند رابطه فرهنگ و ادیان و تاریخ و اسطوره های عرب با ملل دیگر را روشن سازد. آگاهی شاعر از این مضامین و افکار به عنوان یکی از تاثیرگذارترین پدیده ها در سنت های شعری جاهلی که آثار آن نیز در شعر وی وارد شده، محصول ارتباط و اختلاط وی با سایر ملت ها و مسافرت هایش به جوامع و محیط های متعدد است.