کاربرد نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا به عنوان سامانه حمل داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات

این تحقیق با هدف تهیه یک سامانه مبتنی بر نانو ذرات مزو متخلخل سیلیکا (MSN)، برای حمل داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات و بررسی سمیت سلولی این سامانه، با و بدون دارو، روی رده سلو ل های مغزی نوروبلاستوما SY5Y انجام شد. داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات یک داروی آب دوست و آب گریز است، که برای درمان و کنترل بیماری آلزایمر به کار می رود. در این تحقیق نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا سنتز شده و شکل و ویژگی های ساختاری آنها، پیش و پس از بارگذاری، با استفاده از روش های میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری، طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه، پراش پرتو ایکس، ایزوترم جذب نیتروژن، و آنالیز پتانسیل زتا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آنالیز نشان داد که نانو ذرات سنتز شده کروی بوده و دارای ساختار یکسانی می باشند. اندازه متوسط نانوذرات 13±100 نانومتر و میانگین اندازه روزنه آنها حدود 15/ 2 نانومتر بود. میزان بارگذاری داروی ریواستیگمین در روزنه های نانوذرات 88/ 20 درصد وزنی با بازدهی کپسوله سازی 25 درصد به دست آمد. پروفایل رهایش دارو از این نانوذرات در سیال های مشابه بدن و معده طی 24 ساعت، به ترتیب 5/ 70 و6/ 79 درصد به دست آمد، که نمایانگر رهایش نسبتا سریع دارو در محیط اسیدی است. بررسی سمیت سلولی این نانوذرات، با و بدون دارو، با استفاده از آزمون MTT روی رده سلول های مغزی SY5Y انجام شد. نانوذرات بارگذاری شده با داروی ریواستیگمین خاصیت درمانی بیشتری از داروی ریواستیگمین (به تنهایی) روی سلولهای SY5Y داشتند.