بررسی عوامل خطراحتمالی ایجاد عفونت پس از جراحی قلب باز

عفونت یکی از مهم ترین عوارض پس از جراحی قلب باز می باشد. هدف از این مطالعه بررسی عوامل خطر احتمالی ایجاد عفونت در بیماران پس از جراحی قلب باز بوده است.
مطالعه توصیفی حاضر به صورت آینده نگر روی 986 بیمار بستری جهت انجام جراحی قلب باز در بیمارستان فاطمه زهرا ساری طی سال های 1393 تا 1394 انجام شد. عوامل خطر احتمالی ایجاد عفونت قبل و حین و پس از جراحی ثبت و بیماران تا 30 روز بعد از جراحی از نظر عفونت های احتمالی پی گیری شدند. داده ها در نرم افزار 18 SPSS با روش T-TEST و &chi2 آنالیز شدند. سطح معناداری کم تر از 05/0 معنادار تلقی گردید.
از 986 بیمار 52 نفر (3/5 درصد) دچار عفونت شدند که شایع ترین آن ها به ترتیب سپسیس (8/28 درصد)، پنومونی (7/17 درصد)، مدیاستینیت (3 /15 درصد) و عفونت عمقی محل جراحی (5 /11 درصد) بودند. استفاده طولانی از سوند فولی، بالون داخل عروقی حین جراحی، استفاده از شریان مامیلاری داخلی به عنوان گرافت، میزان برونده قلبی سمت چپ قلب، بالا بودن فشار خون در صبح روز جراحی، تعداد روزهای بستری در بخش قبل از جراحی و پس از آن، مدت زمان انتوباسیون پس از جراحی، مدت اقامت بیماران در ICU، مدت زمان انجام جراحی Bypass،BMI بالاو جراحی مجدد به دنبال عوارض، رابطه آماری معنی داری با ایجاد عفونت پس از اعمال جراحی قلب باز داشتند (05 /0p<).
عوامل خطر حین عمل و پس از آن نسبت به عوامل خطر قبل از جراحی بیماران ارتباط بیش تری با ایجاد عفونت پس از جراحی دارند.