اتصال پی بست های ضمیری به اسامی مختوم به واکه در زبان فارسی: چگونگی اتصال و بازنگری نظام پی بست های ضمیری

این مقاله به بررسی چگونگی اتصال پی بست های ضمیری زبان فارسی به اسامی مختوم به واکه می پردازد. هدف از انجام این پژوهش بازنمایی صورت زیرساختی این نوع ضمایر در زبان فارسی و چگونگی اتصال آنها به گروه های اسمی مختوم به واکه، و همچنین مطالعه انواع فرایندهای درج موجود بین ستاک و پی بست است. بررسی داده ها نشان می دهد که نظام پی بست های ضمیری در زبان فارسی، نظامی سه عضوی است که هریک بیانگر اول شخص، دوم شخص و سوم شخص مفرد است. این ضمایر تنها از یک همخوان منفرد تشکیل شده اند، که صورت جمع متناظر آنها با افزودن پسوند جمع ساز ‘-An’حاصل می گردد. همچنین، نشان داده می شود که واکه درج شده میان ستاک مختوم به واکه و ضمیر در قیاس با ستاک های مختوم به همخوان درج می گردد. این نوع فرایند درج، خود زمینه ساز درج غلت یا نیم واکه میان ضمیر و واکه درجی می شود.