تاثیر تامین نیازهای برتر کارکنان و فرهنگ انطباق پذیر بر رابطه بین رهبری تحول آفرین و نوآوری سازمانی

سازمان های طلایه دار در تلاش مستمر و فزاینده برای کسب مزیت های راهبردی، موضوع نوآوری را از جهات گوناگون مورد توجه قرار داده و برای نیل به آن از اهرم های گوناگون سود می جویند. در این میان، اثرات مستقیم و غیرمستقیم سبک رهبری تحول آفرین توجه صاحب نظران زیادی را به خود جلب نموده است. از این منظر مقاله حاضر درصدد است تا تاثیر مستقیم سبک رهبری تحول آفرین بر نوآوری سازمانی را در عرصه شرکت های خصوصی فناوری محور مستقر در شهر تهران بررسی نموده و در مقایسه با اثر غیرمستقیم این سبک از طریق متغیرهای فرهنگ انطباق پذیر و تامین نیازهای برتر کارکنان به مدل مطلوب خود دست یابد. نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری بر پایه داده های گردآوری شده از جامعه هدف حاکی از آن است که سبک رهبری تحول آفرین تاثیر مستقیم بر نوآوری سازمانی نداشته بلکه به طور غیرمستقیم و از طریق اشاعه فرهنگ انطباق پذیر و تامین نیازهای برتر کارکنان بر نوآوری سازمانی در جامعه هدف اثرگذار است.