آموزش حین خدمت منابع انسانی دانشگاه و تاثیر آن در کیفیت زندگی کاری و عملکرد کارکنان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش حین خدمت بر کیفیت زندگی کاری و عملکرد در میان کارکنان دانشگاه علم و صنعت ایران به مرحله اجرا درآمده است. در راستای این هدف جامعه آماری (کلیه کارکنان دانشگاه علم و صنعت ایران) که 1180 نفر بودندرا به 3 گروه کارکنان خدماتی، کارکنان اداری و اساتید تقسیم بندی نموده ایم و از این میان، 500 نفر از کارکنان که به صورت تصادفی ساده از روی فهرست اسامی کارکنان دانشگاه انتخاب شده بودند، به پرسشنامه های تحقیق پاسخ دادند. روش پژوهش همبستگی بوده و پرسشنامه های مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی کاری (با 27 سوال)که بر اساس مولفه های کیفیت زندگی کاری کاسیو، مرت ون طراحی، پرسشنامه نحوه آموزش (با 19 سوال)و پرسشنامه ارزیابی عملکرد کارکنان(با 12 سوال) بود. به منظور سنجش پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ و برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است که درآن ضریب پایایی پرسشنامه ارزیابی عملکرد 84/.، ضریب پایایی پرسشنامه کیفیت زندگی کاری 88/. و ضریب پایایی پرسشنامه نحوه آموزش79/. حاصل شد. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و تعیین رابطه ی بین 3دسته متغیرمورد بررسی از آزمون همبستگی و به منظوربررسی داشتن یا نداشتن تفاوت معنادار از تحلیل واریانس استفاده شده است. پژوهش حاضر نشان دهنده آن می باشد که«2 دسته متغیر کیفیت زندگی کاری و عملکرد کارکنان دارای رابطه ی معناداری در سطح 014/. با آموزش کارکنان می باشند» ثانیا«متغیر کیفیت زندگی کاری دارای بالاترین تاثیر رگرسیونی و همبستگی می باشد» همچنین از مهمترین نتایج این پژوهش بدست آمدن رابطه ی معکوس میان سطح تحصیلات کارکنان سازمان و میزان تمایل آنان به آموزش درون سازمانی می باشد.