بحران های سیاسی، شبکه های اجتماعی و جامعه پذیری سیاسی رسانه ای جوانان

در این مقاله، به تبیین جامعه شناختی تاثیر اقناع رسانهای بر فرآیند جامعه پذیری سیاسی جوانان پرداخته می شود. از این رو، براساس تحلیل مسیر عوامل موثر بر جامعه پذیری سیاسی رسانه ای جوانان، برمبنای نظریه ویلبور شرام درقالب مدلهای پنج گانه مدل اقناع سیاسی رسانه ای، مدل آگاهی سیاسی پیام، مدل ارزش سیاسی پیام، مدل گرایش سیاسی پیام، مدل گزینش سیاسی پیامهای مهم، مسیر فرضیه های پژوهش مدنظر قرار می گیرد. بنابراین برای بر نظرسنجی و مراجعه به مخاطبان پیام های سیاسی رسانه ای جوانان، 368 نفر از دانشجویان جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان با استعانت از قواعد تعیین حجم نمونه به عنوان نمونه آماری و براساس روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای و سهمیه ای، به طور تصادفی از بین دانشکده های این دانشگاه انتخاب گردیدند. سپس با استفاده از پرسش نامه هدایت شده، داده های مورد نیاز جمع آوری و به کمک مجموعه آماری برای علوم اجتماعی (SPSS) پردازش شده است. یافته های تحقیق طبق ضریب همبستگی پیرسون (r) نشان میدهد که طی فرآیند بحران های سیاسی در فضای مجازی شبکه های اجتماعی، دانشجویان پسر (نسبت به دانشجویان دختر) هم از آگاهی سیاسی بالاتری در پیروی از پیام های سیاسی برخوردارند و هم اینکه گرایش سیاسی بالاتری به پیام های سیاسی دارند. در عین حال، میان دانشجویان پسر و دختر از نظر جامعه پذیری سیاسی رسانه ای، اقناع سیاسی رسانه ای پیامهای سیاسی، ارزش سیاسی پیام های سیاسی و گزینش سیاسی پیامهای مهم سیاسی، تفاوت معناداری وجود ندارند. در صورتی که براساس تحلیل رگرسیون چندگانه (R) و تحلیل مسیر عوامل موثر بر جامعه پذیری سیاسی رسانهای جهت نیکوئی برازش مدل نظری، برحسب ارزش بتا (β) در مجموع 64درصد تغییرات جامعه پذیری سیاسی رسانه ای پیام های سیاسی (R2)، به افزایش اقناع سیاسی رسانهای پیامهای سیاسی (54/ 0+)، افزایش آگاهی سیاسی در پیروی از پیام های سیاسی (26 /0+)، کاهش ارزش سیاسی پیام های سیاسی (17/ 0-)، افزایش گزینش سیاسی پیامهای مهم سیاسی (17/ 0+) و افزایش گرایش سیاسی به پیام های سیاسی (10/ 0+)، در بین دانشجویان دختر (16/ 0-) ساکن در مسکن غیرشخصی (12/ 0-) با حجم بالای بعد خانوار (12/0+)، در دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان بستگی دارد.