حضور افراد در هیئت های مذهبی و نشاط اجتماعی (مطالعه موردی شهر همدان در سال 1393)

هدف هر جامعه ای رسیدن به سعادت است یکی از ملزومات هر چه بهتر شدن عمل به قرآن ارتباط با ائمه معصومین (ع) است که بهترین قالب آن هیئت های مذهبی است. از منظر محقق هیئت های مذهبی در حالت معیار دارای ده بعد می باشند. در این تحقیق در ارتباط با هر کدام از ابعاد فرضیه ای ارائه شده و تاثیر هر کدام بر نشاط اجتماعی افراد مورد بررسی قرار گرفته است. چارچوب نظری مورد استفاده نظریه محبت خواجه نصیر طوسی است که بعنوان عنصری معنوی و فرهنگی در استمرار جامعه تلقی می شود. از روش تحقیق اسنادی برای صورتبندی مبانی نظری در رابطه با تاریخچه، اساس، ریشه، مسایل و عناصر هیئت های مذهبی و از روش میدانی – پیمایش با تحلیل توصیفی – تبیینی جهت آزمون فرضیه ها استفاده شده است. تکنیک گردآوری داده ها، پرسشنامه با آمارگیری نمونه ای است. در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس پی اس اس با آزمون های توصیفی، نمودارها و هیستوگرام و ضریب همبستگی پیرسون و آزمون آنالیز دوطرفه استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ارتباط قوی بین متغیرهای مستقل و وابسته وجود دارد و هرده فرضیه تحقیق با سطح معنی داری بالا تائید می شوند.