ارزیابی روش های ماشین بردار پشتیبان، تحلیل تفکیک خطی و درجه دوم در شبیه سازی نوسانات سطح آب زیرزمینی دشت شهرکرد

با توجه به افزایش تقاضای آب و خشکسالی های شدید در سال های اخیر، منابع آب زیرزمینی به عنوان مهمترین منبع تامین آب شیرین دارای اهمیت زیادی هستند. لزوم توجه به این منابع و جلوگیری از تخریب آنها نیازمند به رویکرد جامع و برنامه ریزی بلند مدت دارد. تغییرات آبخوان عامل مهمی است که امکان قضاوت صحیح در مورد روند تراز سطح آب زیرزمینی و مدیریت لازم در حوزه آبخیز را ایجاد می کند. در این تحقیق از اطلاعات ماهانه مربوط به 33 چاه مشاهده ای در دشت شهرکرد طی سال های 1378 تا 1388 به منظور شبیه سازی سطح آب زیرزمینی استفاده شده است. ارتباط مختصات دشت شهرکرد و تغییرات سطح آب زیرزمینی با روش های تحلیل تفکیک خطی (LDA)، تحلیل تفکیک درجه دوم (QDA) و ماشین بردار پشتیبان (SVM) در دوره های زمانی 1، 3، 5 و 10 ساله مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان از این دارد که ماشین بردار پشتیبان با داشتن کمترین میانگین خطای نسبی در دوره های 1 و 3 ساله و دقت قابل قبول در دوره های 5 و 10 ساله دارای برتری بر سایر روش ها بوده است.