بررسی عوامل موثر بر ارتباط بین پزشک و بیمار و تاثیر آن بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی مراجعه کننده به خانه های بهداشت تحت پوشش مرکز بهداشت شهرستان آبیک

دیابت شایع ترین بیماری متابولیک در دنیا است. مهم ترین عامل کنترل این بیماری رفتارهای خودمراقبتی است. اگر بین بیمار و افراد ارایه دهنده خدمات به بیماران تعامل وجود داشته باشد در نهایت به کنترل بهتر بیماری دیابت کمک می نماید. هدف از اجرای این تحقیق بررسی ارتباط پزشک و بیمار بر رفتارهای خودمراقبتی می باشد.
مطالعه حاضر از نوع مقطعی تحلیلی می باشد. 500 بیمار دیابتی از بین 752 بیمار با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. ابزار گردآوری، پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیکی، خودمراقبتی، سلامت بیمار و ارتباط بین پزشک و بیمار می باشد. از جداول فراوانی، آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و ANOVA جهت بررسی رابطه بین مشخصات دموگرافیک و خودمراقبتی استفاده شد. رگرسیون خطی چندگانه نیز برای پیش گویی عوامل موثر بر خودمراقبتی مورد استفاده قرار گرفت.
ارتباط پزشک و بیمار با سن، وجود عارضه دیابت و وجود علائم افسردگی ارتباط معنی دار داشت. ارتباط بین پزشک و بیمار پس از طول مدت ابتلا به دیابت قوی ترین عامل پیش گویی کننده در رفتار خودمراقبتی بود.
ارتباط پزشک و بیمار توانست رفتارهای خودمراقبتی را در بیماران دیابت نوع 2 پیشگویی نماید. عاملی که در ارتباط پزشک و بیمار تاثیرگذار بوده عدم دسترسی بیماران به پزشک متخصص می باشد. لذا پیشنهاد می شود مطالعه مشابه ای در مناطق شهری انجام و ارتباط پزشک و بیمار و تاثیر آن بر رفتارهای خودمراقبتی مورد بررسی قرار گیرد.