برآورد اثر پارامترهای هواشناسی با تاکید بر تغییرات رطوبت نسبی بر کاهش تابش دریافتی سطح زمین به منظور ایجاد سایت های خورشیدی

تخمین درست مقدار تابش خورشیدی نیازمند به کارگیری پارامترهای موثر جوی و محیطی است. در پژوهش حاضر اثر پارامترهای هواشناسی (طول روز، جرم جو، فشار هوا، آب قابل بارش، آلبدوی جو، مقدار جذب در جو و مقدار جذب به وسیله ازن) به خصوص رطوبت نسبی و عوامل محیطی (ارتفاع، طول و عرض جغرافیایی) بر کاهش تابش کل دریافتی در ایستگاه های بندرعباس و میناب در دوره زمانی 2009-2006، روزانه بررسی شد. همچنین اثر مقادیر مختلف رطوبت نسبی بر کاهش تابش در اتمسفر استاندارد برای ماه های ژانویه و ژولای محاسبه شد. نتایج نشان داد بیشترین مقدار تابش کل دریافتی برای ایستگاه میناب در ماه ژوئن و حدود MJ/m-2/d-1 48/14 و برای ایستگاه بندرعباس در ماه می و حدود MJ/m-2/d-197/13 است؛ احتمالا تفاوت در مقدار رطوبت نسبی هوا دلیل اختلاف یک ماهه حداکثر تابش کل دریافتی است. به نظر می رسد در فصل زمستان ایستگاه میناب به دلیل رطوبت نسبی بیشتر مقدار تابش کل دریافتی کمتری در مقایسه با ایستگاه بندرعباس دریافت می کند. در مجموع به نظر می رسد ایستگاه میناب به دلیل تابش کل دریافتی بیشتر از بندرعباس، توان بیشتری در تولید انرژی برای ایجاد سایت خورشیدی داشته باشد. مقادیر تابش کل دریافتی در اتمسفر استاندارد از حداکثر MJ/m-2/d-1 4/6 در ماه ژانویه تا حداقل MJ/m-2/d-1 6/5 و در ماه ژولای از حداکثر MJ/m-2/d-1 4/18 تا حداقل 12MJ/m2«> 8/15 در دو ایستگاه تغییر می کند. به طور کلی مقدار تابش کل دریافتی در حالت واقعی با در نظر گرفتن اثر رطوبت نسبی، حداقل MJ/m-2/d-1 4 و حداکثر MJ/m-2/d-116 است.