نقد و بررسی استدلال های مبتنی بر امتناع تعطیل و تناسخ در نفی تقدم نفس بر بدن

یکی از استدلالات برخی از فیلسوفان در نفی قدم نفس بر بدن، استدلال های مبتنی بر امتناع تعطیل و تناسخ است که بر اساس آن، چنانچه نفس پیش از بدن وجود داشته باشد، در آن هنگام یا متکفل تدبیر بدنی مادی است و یا آنکه چنین نیست و حال آنکه حالت نخست به دلیل بطلان تناسخ و حالت دوم به دلیل امتناع تعطیل ناممکن است. ازاین رو، تقدم نفس بر بدن محال است.
این نوشتار ضمن بررسی تقریرهای مختلف و مبانی نظری این استدلال در اثبات حدوث نفس همراه با بدن، در نهایت به نقصان و ناکارآمدی آن در اثبات حدوث نفس همراه با بدن (نفی تقدم آن بر بدن) حکم می راند. مهم ترین دلایل این نقصان عبارتند از: امتناع تعطیل مطلق و نه تعطیل محدود، نیازمندی محدود نفس به بدن تنها در برخی افعال خود، امکان وجود عقلی و مفارقی نفس پیش از حدوث بدن، مشابهت وضعیت نفس در حدوث پیش از بدن با وضعیت آن پس از قطع تعلق از بدن، امکان وقوع تناسخی که به نفی معاد نمی انجامد و امکان تعلق نفوس به ابدان غیرمادی؛ که با روش کتابخانه ای به بررسی موضوع پرداخته و مدعای پژوهش را مبرهن نموده است.