ارائه روش پرتودرمانی تطبیقی جدید تک ایزوسنتریک در پرتودرمانی خارجی دیواره سینه بیماران مستکتومی شده

هدف از این تحقیق ارائه روشی جدید تک ایزوسنتریک و مقایسه این روش با روش دو ایزوسنتریک در پرتودرمانی دیواره سینه بیماران مستکتومی شده با بیم فوتونی 6 مگاولت و ارائه روشی برای یافتن نقطه مرجع محاسبه دوز در روش تک ایزوسنتریک می باشد.
18 بیمار که تحت پرتودرمانی دیواره سینه پس از مستکتومی قرار داشتند، در سیستم طراحی درمان رایانه ای به روش های دو ایزوسنتریک و تک ایزوسنتریک مورد طراحی درمان قرار گرفتند. پارامترهای دوزیمتریکی مربوط به بافت هدف و اندام های بحرانی برای این روش ها به دست آمده و با یکدیگر مقایسه شدند. برای یافتن نقطه مرجع محاسبه دوز در طراحی درمان های تک ایزوسنتریک، بافت هدف به 9 منطقه تقسیم بندی شد و 17 نقطه در مرکز این نواحی و مرزهای نواحی به عنوان نامزدهای نقطه محاسبه دوز، دزیمتری شدند. پس از یافتن نقطه محاسبه دوز در درمان تک ایزوسنتریک، محاسبات دزیمتری مربوط به بیماران برای هر دو روش تک ایزوسنتریک و دو ایزوسنتریک انجام شد.
مولفه عرضی نقطه محاسبه دوز در یک سوم فاصله میان مرکز هندسی و بردر عرضی دیواره سینه در جهت عرضی به سمت بردر خارجی قرار داشت. مولفه طولی این نقطه با مولفه طولی مرکز هندسی دیواره سینه برابر بود و در عمق 2 تا 3 سانتیمتر زیر پوست بیمار پیدا شد. توزیع دوز میان دو روش تک ایزوسنتریک و دو ایزوسنتریک برای اندام های بحرانی و حجم ناحیه ای از هدف که با دوز 95% پوشش داده می شود، تفاوت معناداری نداشت. اگرچه تفاوت معناداری برای پوشش 105% از دوز تجویزشده و بیشینه دوز رسیده به بافت هدف وجود داشت که روش تک ایزوسنتریک مقادیر کمتری را نشان می دهد.
با توجه به نتایج، به دلیل تنظیم مناسب میدان ها و عدم همپوشانی میدان ها در روش تک ایزوسنتریک انتظار می رود که نقاط داغ و سرد و نواحی با دوز بیش از حد مجاز کمتری مشاهده شود. که نتایج نیز همین را نشان می دهند. نقطه محاسبه دوز نیز در روش تک ایزوسنتریک به این دلیل به سمت کناره ها کشیده می شود که در ناحیه زیر بغل بیماران حجم بافت دیواره سینه افزایش می یابد. از روش تک ایزوسنتریک جدید ارائه شده در این مطالعه می توان برای طراحی درمان مناسب تر در پرتودرمانی دیواره سینه بیماران مستکتومی شده، به جای سایر روش های معمول استفاده نمود.