یافتن کوتاه ترین مسیر فازی با تلفیق داده های گذشته و لحظه ای ترافیک

مسیریابی فقط بر اساس داده های ترافیک گذشته همواره نتیجه بخش نیست. چون به دلیل وقوع تصادفات، تعمیرات خیابان ها و غیره، گاهی تغییرات شدیدی در حجم ترافیک خیابان ها پیش می آید. از سویی دیگر مسیریابی فقط بر اساس داده های لحظه ای ترافیک مناسب نیست، زیرا در مورد یال های نزدیک می توان به داده های لحظه ای اعتماد نمود، ولی در مورد یال های دورتر داده های لحظه ای اعتبار خود را به تدریج از دست می دهند، چون تا به آنها برسیم وضعیت ترافیک تغییر کرده است. هدف این تحقیق ارائه روشی جدید برای مسیریابی بر اساس ترکیب فازی داده های گذشته و لحظه ای است. در این روش، مبنای مسیریابی در حالت عادی داده های گذشته است. در صورت وقوع حادثه ای خاص در یکی از یال های شبکه، در فاصله ای مناسب و قبل از رسیدن به محدوده حادثه، با توجه به محل وقوع حادثه مجددا مسیریابی انجام می شود. وزنی که به یال های شبکه اختصاص می یابد بر اساس ترکیبی فازی از داده های گذشته و لحظه ای محاسبه می شود و از یک مدل استنتاج فازی برای محاسبه وزن های اختصاصی به داده های لحظه ای و گذشته استفاده میذ گردد. این وزن ها متغیر بوده و تابع فاصله یال موردنظر از محل فعلی خودرو در لحظه تصمیم گیری هستند. نتایج نشان می دهند که روش پیشنهادی ترکیب داده های لحظه ای با داده های گذشته باعث می شود در صورت بروز حادثه، مسیر تعیین شده نه تنها از موقعیت یال حادثه دیده بلکه از یال های منتهی به آن نیز دور شود.