ارزیابی وضعیت بالفعل بیابان زایی دشت یزد- اردکان براساس دو معیار آب و اقلیم

پدیده بیابان زایی به عنوان یکی از بارزترین فرایند های تخریب منابع طبیعی در جهان مطرح شده است. طی چند دهه گذشته کوشش های جهانی زیادی برای مقابله و تعدیل این پدیده صورت گرفته است. از مهم ترین این اقدام ها می توان به کنوانسیون مقابله با بیابان زایی و تعدیل اثرات خشکسالی از سوی سازمان ملل متحده اشاره کرد. در این پژوهش ارزیابی وضعیت بیابان زایی دشت یزد- اردکان با استفاده ازمدل بیابان زایی IMDPA انجام شد. طی این پژوهش با توجه به بررسی های انجام شده قبلی و همچنین نظر کارشناسی، دو معیار آب و اقلیم با چندین شاخص برای هرکدام انتخاب شد. برای معیار آب از شاخص های تغییر سطح سفره و هدایت الکتریکی آب و برای معیار اقلیم از شاخص های خشکی، خشکسالی و استمرار خشکسالی بهره گیری شد. در آغاز با تعیین میانگین هندسی شاخص ها، شدت بیابان زایی کل محاسبه و ارزش کمی شاخص ها و معیار ها، نقشه شدت بیابان زایی در 5 طبقه: بسیار کم، کم، متوسط، شدید و بسیار شدید طبقه بندی شد. بر پایه نتایج برآورد شده از ارزش عددی معیارها و شاخص های مورد مطالعه، شاخص افت آب زیرزمینی با ارزش عددی 84/3 بیشترین تاثیر و شاخص استمرار خشکسالی با ارزش عددی 53/0کمترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه مورد مطالعه دارند و با توجه به تجزیه و تحلیل معیارها، معیار آب با ارزش عددی 44/3 بیشترین تاثیر را دارد و در طبقه شدید قرار می گیرد.