نمادبودگی اثر هنری: تبیین نظریه نمادپردازی سوزان لنگر

پیشینه اندیشه نمادین به فلسفه کانت بر می گردد، کانت برای اولین بار گزاره نمادین را در زیبایی شناسی فلسفی خود ارائه کرد. مهمترین بعد فلسفه لنگر، پیوندی است که به تبعیت از کاسیرر با فلسفه کانت دارد و این پیوند چیزی نیست جز تعقیب شکل واره های کانتی درقالب نماد که نهایتا منجر به تدوین گزاره شکل نمادین بودن اثر هنری از سوی لنگر گردید.
لنگر برخلاف دیدگاه های مرسوم بیانگری در هنر، که می کوشید هنر را صرفا بیان احساسات بداند تاکید می کند که هنر صرف بیان احساس نیست و احساس هم صرف لذت یا الم نیست، بلکه به تعبیری حیات درونی انسان یا حقیقت ذهنی انسان است و هنر یا اثر هنری وظیفه بیان این حقیقت را دارد. وی همچون کاسیرر، با معرفی هنر به عنوان شکل نمادین سعی دارد تا نشان دهد که اثر هنری فارغ از نوع و گونه آن، می تواند نماینده احساسات باشد. ازاین رو، وی هنر را به جای اینکه بیان صرف احساس بداند، نماد احساس انسانی می خواند، نمادی که با ساختارهای احساس انسانی رابطه همریختی دارد.
در این مقاله، تلاش شده است تا ابتدا تبیینی از مفهوم نمادپردازی به عنوان کلیدی ترین نکته فهم نظریه لنگر ارائه شود سپس مفهوم احساس درپرتو آرای لنگر بیان گردد و درنهایت چگونگی نماد احساس بودن اثر هنری مورد بحث قرار گیرد.