مقایسه رفتار خوردگی پوشش اپوکسی با استایرن بوتادین رابر به همراه نانوذرات اکسید مس در محیط غوطه وری آب دریا

سازه های دریایی که امروزه در صنعت استفاده می شود اغلب از جنس فولاد می باشند. استفاده از پوشش های آلی معمولی ترین راه برای مقابله با خوردگی این سازه هاست. در پژوهش حاضر پوشش های استایرن بوتادین رابر و اپوکسی که محتوی مقادیر 0، 2، 4 و 6% وزنی نانو ذرات پودر اکسید مس بودند بر روی سطح فولاد پوشش داده شدند. برای بررسی خواص مورفولوژی سطح از میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) استفاده شد. اثر حضور نانو ذرات در برابر خوردگی پوشش اپوکسی و SBR توسط آزمون امپدانس الکتروشیمیایی و پتانسیوداینامیک مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی استحکام پوشش ها از آزمون های خراش و چسبندگی استفاده شد. بررسی الکتروشیمیایی پوشش ها بعد از 35 روز غوطه وری در محلول 5/3% نمک طعام (NaCl) نشان داد حضور نانو ذرات با درصدهای مختلف در بهبود پوشش تاثیر داشته و نمونه حاوی 4 % نانوذرات اکسید مس، مقاومت به خوردگی بهتری نسبت به سایر نمونه ها از خود نشان داد. پوشش های حاوی 6% وزنی نانو ذرات اکسید مس بدترین عملکرد را نسبت به سایر نمونه ها از خود نشان دادند.