بررسی میزان تاثیر معیار های خاک و مدیریت اراضی در بیابان زایی منطقه جزینک سیستان

در این تحقیق با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی میزان تاثیر دو معیار خاک و مدیریت اراضی با هشت شاخص برای مطالعه حساسیت اراضی منطقه جزینک سیستان به بیابان زایی ارزیابی شد. بر اساس مدل بیابان زایی ESAs به شاخص ها امتیاز داده شد. با استفاده از روش فوق، هر یک از شاخص های مورد مطالعه در واحد های کاری بررسی و برای هر شاخص لایه اطلاعاتی تهیه شد. سپس، داده های به دست آمده وارد محیط GIS شد و برای هر معیار مورد نظر یک لایه اطلاعاتی ساخته شد. در نهایت، با تلفیق و تعیین میانگین هندسی لایه های اطلاعاتی دو معیار مورد بررسی در منطقه بر اساس مدل مورد مطالعه (ESAs) نقشه شدت بیابان زایی منطقه به دست آمد. بر اساس نتایج حاصل از نقشه به دست آمده، 15/8 درصد آن جزو تیپ شکننده با شدت کم، 08/20 درصد آن جزو تیپ شکننده با شدت متوسط، 80/26 درصد جزو تیپ شکننده با شدت زیاد و 45/39 درصد از مساحت منطقه جزو تیپ بحرانی با شدت زیاد است. معیار خاک با ارزش عددی 22/1 کمترین تاثیر و معیار مدیریت اراضی با ارزش عددی 72/1 بیشترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه داشت. از میان شاخص ها دو شاخص شیب و بافت خاک به ترتیب با ارزش عددی 1 و 03/1 کمترین تاثیر، و دو شاخص درصد سنگریزه و عملیات مدیریتی به ترتیب با ارزش عددی 91/1 و 84/1 بیشترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه مورد مطالعه داشتند.