تاثیر گیاهان پوششی سویا و گندم بر کنترل علف های هرز و عملکرد ذرت در شرایط منابع کودی مختلف

به منظور ارزیابی تغییرات تراکم و ماده خشک علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد ذرت در حضور سویا و گندم به عنوان گیاهان پوششی با دو منبع کودی شیمیایی و آلی آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1391 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل دو گیاه پوششی (سویا و گندم) و سه تیمار کودی (بدون کود، کود شیمیایی و کمپوست) بود که مقدار کود بر اساس آزمایش تجزیه خاک و نیاز غذایی ذرت (به عنوان گیاه اصلی) لحاظ شد. هم چنین کشت ذرت بدون گیاه پوششی در شرایط آلوده و عاری از علف هرز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. کشت ذرت در خرداد ماه و کشت گیاهان پوششی نیز به صورت هم زمان با گیاه اصلی و بین ردیف های گیاه اصلی صورت گرفت. نتایج نمونه برداری از علف های هرز نشان داد که کشت ذرت به همراه گیاه پوششی سویا باعث کاهش تراکم علف های هرز نسبت به کشت ذرت بدون گیاه پوششی در شرایط آلوده به علف هرز شد، ولی گندم به علت تولید ماده خشک کمتر و از بین رفتن در اواخر فصل رشد در فرونشانی و کاهش تراکم علف های هرز موفق نبود. از این رو کمترین ماده خشک علف های هرز مربوط به کشت ذرت به همراه گیاه پوششی سویا و کمپوست و بیشترین مربوط به شاهد آلوده به علف های هرز بود. هم چنین کمترین عملکرد دانه ذرت (3/2733 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار شاهد آلوده به علف هرز و بیشترین عملکرد دانه ذرت (به ترتیب 0/12124 و 3/8351 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار شاهد عاری از علف هرز و گیاه پوششی سویا با کمپوست بود. در بین تیمار های کودی، گیاه ذرت در تیمارهای کمپوست و کود شیمیایی در هر دو گیاه پوششی دارای عملکرد بیولوژیک بیشتری نسبت به بدون کود بود و تفاوت این دو نیز از نظر آماری معنی دار نبود. از آنجا که گیاهان پوششی موجب کاهش رشد علف های هرز شدند و همچنین تفاوتی بین استفاده از کود شیمیایی و آلی وجود نداشت می توان از این دو راهکار برای تولید مطلوب در راستای کشاورزی پایدار استفاده کرد.