تعیین مکان های مناسب جمع آوری آب باران جهت استفاده در مصارف کشاورزی با استفاده از مدل AHP (مطالعه موردی: حوزه آبخیز بیرجند)

رواناب سطحی که نتیجه پاسخ های بارش در یک حوزه است منبع آب بالقوه ای است که اگر به طور صحیح مدیریت شود می تواند برای تامین تقاضا آب استفاده گردد. جمع آوری آب باران گزینه ای مناسب برای انحصار و ذخیره رواناب سطحی جهت کاربردهای بعدی بویژه در طول دوره هایی که محدودیت دسترسی به آب وجود دارد، است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) مکان های مناسب جمع آوری آب باران در سطح حوزه آبخیز بیرجند واقع در استان خراسان جنوبی مکان یابی شدند. جهت انجام این کار با بهره گیری از نظرات کارشناسی، معیارهای تاثیرگذار بر فرآیند جمع آوری آب باران مشخص و به صورت دودویی با هم مقایسه شدند.سپس ماتریس مقایسات زوجی معیارها تشکیل و وزن هر کدام از آنها برآورد گردید. لایه های فضایی معیارها پس از تاثیر وزن های مربوطه با همدیگر ترکیب شده و لایه نهایی مناطق مستعدجمع آوری آب باران ایجاد شد. نتایج نشان دادند که با قرار دادن استعداد حوزه آبخیزدر چهار کلاس ضعیف، متوسط، خوب و بسیار خوب به ترتیب 82/0، 1/46، 4/50 و 66/2 درصد از کل حوزه آبخیز به طبقات نامبرده اختصاص می یابد و به طور کلی از غرب به سمت شرق حوزه آبخیز بر استعداد آن در جمع آوری آب باران افزوده می شود.