بررسی شیوع درد پا در آرایشگران زن شاغل در شهر شیراز در سال 1389

با توجه به شیوع دردهای اسکلتی-عضلانی در مشاغل گوناگون، تحقیق حاضر با هدف بررسی شیوع درد در بین آرایشگران زن شاغل شهر شیراز در سال 1389 انجام شده است.
روش مطالعه مقطعی بوده و تعداد کل نمونه ها شامل 239 نفر می باشد که به روش آسان انتخاب شد. داده ها از طریق انجام مصاحبه حضوری و تکمیل پرسشنامه گردآوری گردیده است و از روش های آمار توصیفی و برآورد میزان شیوع و درصدها جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است.افراد تحت مطالعه از نظر سن، شاخص فربهی، وضعیت تاهل، سابقه کار، ساعات کاری، وضعیت کارکردن، ورزش روزانه، نوع کفش هنگام کار، استفاده از کفی در داخل کفش تقسیم شده اند. همچنین وجود درد در پا و ساق پا نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج نشان داد بیشتر نمونه ها از نظر شاخص فربهی در گروه وزنی خیلی لاغر(1/30%)، وضعیت تاهل در گروه متاهل(1/56%)، ساعات کاری در گروه بیشتر از 8 ساعت (9/38%)، وضعیت کارکردن در گروه ایستاده (5/69%)، نوع کفش حین کار در گروه صندل معمولی (1/53%) بودند و فقط 4/8% آنها از کفی در داخل کفش استفاده کردند. اکثریت افراد (7/70%) درد در ساق پا گزارش کردند. نتایج نشان داد که ارتباط آشکاری بین شیوع درد پا با گروه سنی، شاخص فربهی، وضعیت تاهل، ساعت کاری و نوع کفش هنگام کار وجود دارد. همچنین افراد متاهل درد بیشتری را نشان دادند.
مطابق یافته های مطالعه عوامل متعددی در بروز ناراحتی های ناحیه پا و ساق پا در آرایشگران موثر است. بنابراین پیشنهاد می شود با آموزش آرایشگران در زمینه روش های صحیح انجام کار و همچنین اصلاح وضعیتهای کاری همچون طراحی صندلی مناسب، کم کردن ساعت کاری، استفاده از کفش طبی و صندل طبی از بروز ناراحتی ها در این گروه شغلی پیشگیری نمود.