اثر آب شور مغناطیسی شده بر نفوذپذیری و هدایت الکتریکی بافت های مختلف خاک

یکی از پارامترهای بسیار مهم در طراحی و ارزیابی سیستم های آبیاری، نفوذ و به صورت دقیق تر ضرایب معادله نفوذ آب به داخل خاک است. هدف از این پژوهش، مقایسه مقدار نفوذ تجمعی، سرعت نفوذ آب و هدایت الکتریکی در خاک های لومی شنی، سیلتی و رسی در شرایط آب با شوری 58/0، 5 و 10 دسی زیمنس بر متر با استفاده از آب مغناطیسی و آب معمولی می باشد. آب مغناطیسی با عبور آب از میان یک آهنربای دایمی قوی مستقر روی خط لوله به وجود آمد. ضرایب نفوذ خاک ها بر اساس معادله کوستیاکف-لوییس به دست آمد. نتایج نشان داد که آب مغناطیسی باعث افزایش مقدار نفوذپذیری و هم چنین افزایش سرعت نفوذ آب در بافت های مختلف خاک و هم چنین در تمامی تیمارهای آب شور شده است و این اثر در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. به طور متوسط مقدار نفوذ تجمعی آب در خاک در پایان فصل، در تیمار آب غیر مغناطیسی و شرایط شوری آب 5 دسی زیمنس بر متر و 10 دسی زیمنس بر متر، به ترتیب 8/10 درصد و 6/25 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داشته است. ولی در تیمار آب مغناطیسی و شرایط شوری آب 5 دسی زیمنس بر متر و 10 دسی زیمنس بر متر، به ترتیب 4/6 درصد و 95/13 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داشته است. هم چنین استفاده از آب مغناطیس باعث کاهش معنی دار هدایت الکتریکی در عمق های مختلف خاک شده است و این اثر در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. آب مغناطیسی تاثیر بیش تری در نفوذپذیری و هدایت الکتریکی خاک به ترتیب در خاک های رسی و لومی شنی داشته است. با افزایش مقدار نفوذپذیری خاک در اثر استفاده از آب مغناطیسی، تبخیر خاک کاهش یافته که منجر به افزایش راندمان آبیاری خواهد شد.