گزارش نتایج جراحی بیماران مبتلا به صرع ناشی از ضایعه قابل رویت و تاثیر انجام اف ام آرآی، ترکتوگرافی و سیستم هدایت ناوبری عصبی بر آن در بیمارستان سینا

اپی لپسی مقاوم به درمان می تواند برای بیمار مبتلا و اطرافیان فاجعه بار باشد. در مواردی که بیمار دچار ضایعه مغزی است احتمال رشد ضایعه، خود منشاء نگرانی جدید برای بیمار و پزشک است. هر ابزاری که بتواند در شناسایی بافت مولد تشنج و تخلیه کاملتر، کم خطرتر و مطمئن تر ضایعه کمک کننده باشد، در درمان این بیماران ارزشمند خواهد بود. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از اف ام آرآی، ترکتوگرافی و سیستم هدایت ناوبری عصبی در تخلیه کامل ضایعه و موفقیت عمل جراحی اپی لپسی ضایعه ای در نواحی مجاور کورتکس الوکوئنت مغز و میزان عوارض عمل جراحی می باشد.
در این مطالعه 33 بیمار دچار صرع ناشی از ضایعه بصورت تصادفی و بر اساس معیارهای ورود و حذف انتخاب و به دو دسته تقسیم شدند. در یک گروه تخلیه ضایعه به شکل سنتی و مرسوم و در گروه دیگر تخلیه ضایعه پس از انجام اف ام آرآی و ترکتوگرافی و بر اساس اطلاعات ارائه شده این تصاویر در مورد موقعیت ضایعه در قبال کورتکس الوکوئنت و با استفاده از هدایت سیستم ناوبری عصبی انجام پذیرفت. پس از انجام جراحی میزان تخلیه ضایعه، میزان موفقیت عمل جراحی در کاهش تشنج و میزان بروز عوارض عصبی در بیماران پیگیری، ثبت و مقایسه گردید.
فاکتورهای دموگرافیک و پروگنوستیک مهم در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، جراحان موفق به تخلیه کامل و رادیکالی در دسته بیشتری از بیماران در گروه «درمان با هدایت اف ام آرآی، ترکتوگرافی و ناوبری عصبی» گشتند، اما تفاوت میان دو گروه معنی دار نبود (P-value=0.07). میزان عوارض عصبی و مرگ و میر نیز در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. اما نتایج رضایتبخش از نظر کنترل تشنج در گروه «درمان با هدایت اف ام آرآی، ترکتوگرافی و ناوبری عصبی» با تفاوت معناداری بهتر از گروه «درمان سنتی» بود (23/88% در برابر 75/68%- 04/0 P-value=).
استفاده همزمان از اف ام آرآی، ترکتوگرافی و ناوبری عصبی در حین اعمال جراحی اپی لپسی به جهت توده-های موجود در کورتکس الوکوئنت مغز ممکن است، بتواند بدون آنکه بر میزان عوارض عصبی تاثیر عمده ای گذارد، در بهبود نتایج عمل جراحی موثر باشد.