بررسی رابطه سبک های دلبستگی باابراز وجود دردانشجویان دانشگاه های کاشان

پژوهش های انجام شده درباره نظریه دلبستگی، بیان گر اهمیت آن در ابعاد متعددی از زندگی افراد می باشد. بر طبق این نظریه، کیفیت دلبستگی تبیین کننده تفاوت های فردی در تنظیم روابط بین فردی می باشد. با توجه به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های دلبستگی با ابرازوجود در دانشجویان انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری، دانشجویان دانشگاه های کاشان در سال تحصیلی 91-90 بودند که از این تعداد، 400 نفر با شیوه نمونه گیری طبقه ایی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شاور (AAI) و ابرازوجود گمبریل-ریچی (AI) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از هر دو نوع آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش گام به گام) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن با ابرازوجود رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین، بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا با ابرازوجود رابطه منفی معنادار مشاهده گردید. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون در دختران و پسران نیز بیانگر آن است که در تبیین متغیر ابرازوجود توسط سبک های دلبستگی، در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود ندارد .لذا نتایج این پژوهش همسو با یافته های پژوهش های پیشین، نشان دهنده آن است که سبک های دلبستگی، واریانس متغیر ابراز وجود را به صورت معنادار پیش بینی می کنند.