تاثیرسلنیوم خوراکی بر موکوزیت ناشی از پرتودرمانی در بیماران دچار سرطان سر و گردن: یک مطالعه پایلوت دوسویه کور

هدف از انجام این مطالعه بررسی کارآیی سلنیوم خوراکی در تخفیف موکوزیت دهانی ناشی از پرتو درمانی در بیماران مبتلا به سرطان های سر و گردن بود.
دراین مطالعه پایلوت دو سویه کور تصادفی شده، بیماران تحت پرتو درمانی به دلیل تومور اولیه در سر یا گردن با دارابودن حداقل 2 ناحیه درگیردر دهان به مطالعه دعوت شدند. بیماران به صورت تصادفی در یکی از گروه های دریافت کننده سلنیوم (400 میکروگرم روزانه) یا دارونما که روز قبل از پرتودرمانی شروع و تا3 هفته پس از درمان ادامه می یافت، قرار گرفتند. بررسی موکوزال هر هفته در طول پرتو درمانی انجام گردید. نسخه دوم سیستم درجه بندی NCI-CTC و سیستم نمره دهی Epstein برای ارزیابی موکوزیت استفاده گردید. حفره دهان به 14 ناحیه آناتومیکال و وابسته تقسیم و هفتگی ارزیابی شد. بر اساس شدت موکوزیت، هر منطقه طبق سیستم 4 تایی نمره دهی و میانگین نمره موکوزیت محاسبه گردید.
در مجموع، 35 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین نمره شدت موکوزیت در هر 3 هفته مورد بررسی در گروه سلنیوم نسبت به گروه دارونما کمتر بود. میانگین نمره موکوزیت در هفته های اول، دوم و سوم در گروه سلنیوم به ترتیب 28/0± 51/0 و 55/0 ±35/1و 34/0 ±75/1 و در گروه دارونما 81/0 ± 21/1و 43/0± 79/1 و 46/0± 08/2 بود. بر اساس آنالیز آماری Repeated measure ANOVA، افزایش قابل توجهی در موکوزیت بیماران گروه دارونما نسبت به گروه سلنیوم وجود داشت (019/0P=).
نتایج این مطالعه از این تئوری که سلنیوم خوراکی می تواند به عنوان درمان موثر و قابل تحمل در جلوگیری از موکوزیت ناشی از پرتو درمانی استفاده شود، حمایت می نماید.