بررسی نقش میانجی گری فاجعه آمیز کردن در تاثیر نوروتیسیسم بالا و برون گرایی بر ترس از حرکت و شدت درد در بیماران مبتلا به دردهای مزمن عضلانی- اسکلتی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فاجعه آمیز کردن به عنوان متغیر میانجی در رابطه بین نوروتیسیسم و برون گرایی بالا با ترس از حرکت و شدت درد در بیماران مبتلا به دردهای مزمن عضلانی- اسکلتی بود.
در این پژوهش، 200 آزمودنی شرکت داشتند که به صورت نمونه گیری هدفمند از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان های شهدا، امام حسین (ع) و سینا در شهر تهران و کلینیک درد در شهرستان تبریز انتخاب شدند و به پرسش نامه های 5 عاملی شخصیت NEO(Neuroticism-Extraversion-Openness five-factor inventory NEO-FFI:)، فاجعه آمیز کردن (Pain Catastrophizing Scale: PCS)، ترس از حرکت (TSK یا Tampa scale for kinesiophobia) و شدت درد (VAS یا Visual analog scale) پاسخ دادند. داده های پژوهش حاضر با استفاده از نرم افزار LISREL Joreskog به روش تحلیل مسیر، واکاوی شد.
از میان ابعاد شخصیتی، نوروتیسیسم با تاثیر مثبت بر فاجعه آمیزی، موجب ترس از حرکت و شدت بیشتر درد در افراد مبتلا به درد مزمن شد، اما برون گرایی و گشودگی، تاثیر منفی بر فاجعه آمیزی و در نتیجه ترس از حرکت و شدت درد داشتند.
نوروتیسیسم با پایین آوردن آستانه درد، موجب فاجعه آمیز کردن و در نتیجه ترس از حرکت و شدت بیشتر درد می شود. در حالی که برون گرایی (از طریق بالا بردن آستانه درد و کاهش حساسیت به محرکات فیزیکی و حسی) و گشودگی به تجربه (به واسطه انعطاف پذیری بالا در مقابل تجربیات جدید) اثر منفی بر فاجعه آمیز کردن دارند.