کمک به مدیریت بحران زلزله با مکان یابی مراکز اسکان موقت با استفاده از یک سیستم حامی تصمیم گیری GIS مبنا (مطالعه موردی: منطقه 8 شهرداری اصفهان)

انتخاب یک مکان مناسب برای اسکان موقت جمعیت آسیب دیده به وسیله حوادث طبیعی همواره موردتوجه سازمان ها و مسئولان مدیریت بحران بوده است. در ایران یافتن یک مکان برای کمک موقت شهروندان معمولا به وسیله آژانس های کمکی بدون توجه به استانداردها و با توجه به تجربیات فردی بعد از وقوع سانحه انجام می شود. واضح است که انتخاب مکان نامناسب برای اسکان آسیب دیدگان به مراتب بدتر از مکان اولیه است. در این پژوهش منطقه 8 شهرداری شهر اصفهان بر اساس سه معیار جمعیت، بافت فرسوده و فرهنگ مردم انتخاب شده و موردمطالعه قرارگرفته است. بر این اساس در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، پس از مشخص شدن معیارهای موثر در امر مکان یابی مساکن موقت که از پیشینه مرتبط با تحقیق و با توجه به محدوده موردمطالعه و اطلاعات و داده های قابل دسترس گزینش گردید، وزن معیارها با استفاده از ماتریس مقایسات زوجی حاصل از نظرات خبرگان به دست آمده است. داده های مرتبط با هر یک از لایه های اطلاعاتی به وسیله تابع فازی متناسب، فازی گردید. سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار Arc GIS، لایه های تولیدی هر معیار با توجه به وزن مشخص شده، با یکدیگر تلفیق شده که خروجی آن نقشه پهنه بندی سطح منطقه مورد مطالعه برای اسکان موقت سانحه دیدگان است. علاوه بر روش تحلیل سلسله مراتبی انتخاب مکان برای اسکان موقت با استفاده از روش های تاپسیس و ویکور نیز انجام گردید با توجه به متفاوت بودن رتبه بندی در روش های به دست آمده، در ابتدا از این سه روش میانگین حسابی گرفته شد. سپس مجددا رتبه بندی با روش های بردا و کپلند انجام شده و در نهایت برای به دست آوردن رتبه بندی نهایی میانگین حسابی دیگری از سه روش فوق گرفته شد. بر اساس تحلیل نتایج به دست آمده از مقایسه روش ها مشخص گردید که روش ویکور بهترین و نزدیک ترین روش به رتبه بندی نهایی می باشد و روش های تاپسیس و تحلیل سلسله مراتبی در رده های بعدی قرار گرفتند.