تاثیریک دوره حرکت درمانی و بی تمرینی پس از آن بر تعادل زنان مبتلا به آرتروز زانو

استئوآرتریت زانو یکی از شایع ترین مشکلات عضلانی-اسکلتی می باشد که می تواند بر فعالیت روزانه زندگی افراد مبتلا اثر گذار باشد و منجر به بروز وابستگی و اختلال عملکرد در فعالیت و تعادل این بیماران شود. لذا هدف از این مطالعه تاثیریک دوره حرکت درمانی و ماندگاری اثرات پس از آن بر تعادل زنان مبتلا به آرتروز زانو بود.
این تحقیق، نیمه تجربی وکاربردی بر روی 24زن غیر فعال مبتلا به آرتروز زانو با تشخیص پزشک و براساس معیارهای ورود به تحقیق بود. آزمودنی ها بطور تصادفی به 2 گروه مساوی حرکت درمانی و کنترل طبقه بندی شدند. جهت تعیین تعادل ایستا و پویا بیماران بصورت پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب از آزمون های ثبات وضعیتی و خطر افتادن به وسیله دستگاه تعادلی بایودکس استفاده شد. به منظور بررسی ماندگاری اثر تمرینات، با فاصله یک ماه از پس از آزمون و طی دوره بی تمرینی از هر دو گروه، آزمون مجدد به عمل آمد. پروتکل حرکت درمانی طی20 جلسه (به مدت 4هفته و در هر جلسه به طول 60 دقیقه) روی آزمودنی ها اجراشد. در دوره تمرین، گروه کنترل هیچگونه تمرینی انجام نمی دادند. برای انجام محاسبات داده های خام از نرم افزارSPSSنسخه 19 و جهت تجزیه و تحلیل داده ها و معنادار بودن فرضیه های تحقیق، ازآزمونهای آمارتوصیفی و آزمون فریدمن و ویلکاکسون استفاده شد (05/0P≤).
نتایج نشان داد که یک دوره حرکت درمانی بر تعادل ایستا: ثبات کلی و همچنین تعادل پویای زنان مبتلا به آرتروز زانو بطور معناداری تاثیر داشت (05/0P≤). همچنین بی تمرینی یک ماهه پس از دوره تمرین، پایداری در بهبود نتایج تعادل (ایستا - پویا ) را نشان داد.
بر پایه نتایج پژوهش حاضر اجرای یک دوره 4هفته ای حرکت درمانی می تواند تاثیر معنی داری بر بهبود تعادل در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو داشته باشد و همچنین این تغییر پس از 1 ماه بی تمرینی پایدار مانده است. از این رو می توان حرکت درمانی را حتی در یک دوره کوتاه مدت 4 هفته ای روشی موثر در درمان و بهبود تعادل در این بیماران توصیه کرد.