ارائه یک روش نوین کلینیکی جهت تشخیص شدت آسیب در آرتروز و پیچ خوردگی مفصل مچ پا و مقایسه پارامترهای حرکتی بین گروه های مختلف

در سال های اخیر ارائه الگوهای کمی برای تشخیص آسیب در مفاصل و شدت آن، بررسی روند بهبود و میزان کارایی روش های درمانی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برای اندازه گیری حرکت و کمی سازی اطلاعات مربوط به حرکت مفاصل، روش های اندازه گیری گوناگونی وجود دارد که از آن جمله می توان به استفاده از سنسورهای اینرسی اشاره کرد. هدف این پژوهش کمی سازی میزان آسیب در مفصل مچ پا می باشد.
به منظور اندازه گیری کمی حرکت مفصل مچ پا، سنسورهای اینرسی بر روی ساق و پنجه پای دو گروه افراد سالم و بیمار دچار آرتروز یا پیچ خوردگی نصب شدند و در طی 8 حرکت مشخص مچ پا در سه صفحه آناتومیکی، میزان سرعت و شتاب حرکت اندازه گیری شد.
با استفاده از مقادیر ثبت شده توسط سنسورها در حرکات مختلف برای هر فرد و معیارهای در نظر گرفته شده، پارامترهای مختلفی محاسبه می شوند که با توجه به مقادیر آنها، می توان مقایسه ای نسبتا دقیق و کمی بین پای سالم و دردناک بیمار و همچنین میان افراد سالم و بیمار انجام داد. با مقایسه نتایج، به طور کلی می توان نتیجه گرفت که پارامترهای RAV (Range of Angular Velocity - تابعی از دامنه سرعت زاویه ای)،P (تابعی از حاصل ضرب سرعت و شتاب خطی) وM (حداکثر گشتاور در مفصل) به خوبی تفاوت بین افراد سالم و بیمار را در یک جامعه آماری نشان می دهند،هرچند عملکرد آنها به عنوان پارامتری تشخیصی برای تشخیص میزان آسیب دیدگی افراد مناسب نیست.
آنالیز حرکتی مفصل مچ پا و مقایسه نتایج بین دو گروه بیمار و سالم نشان می دهد که معیارهای ارائه شده برای این بررسی می توانند به عنوان مشخصه ای جهت تشخیص میزان آسیب دیدگی مفصل مچ پا مورد استفاده قرار گیرند. همچنین با انجام همین بررسی بر روی دو گروه افراد سالمند و جوان مشاهده می گردد که معیارهای ارائه شده می توانند اختلاف موجود بین پارامترهای حرکتی دو گروه در نظر گرفته شده را نشان دهند.