ساختار نمودیابی ادبیت در متون ادبی؛ رهیافت زیبایی شناسیک

ادبیات به معنای مجموعه متون ادبی، مفهومی متعارف در فهم عمومی دارد. اما پرسش هایی از این دست که چه چیز متن ادبی را از متن غیرادبی جدا می کند؟ چگونه گستره ناهمگونی از متون با عنوان ادبیات گرد هم می آیند؟ ادبیت متن ادبی وابسته به چیست؟ ادبیت را چگونه می توان تحلیل کرد؟ نشان می دهند که رویاروی شناخت ادبیات چالش های بسیاری قرار دارد. در عین حال، نبود دیدگاهی منسجم نسبت به ادبیات و آنچه در آن می گذرد، باعث می شود مطالعه علمی و تدقیق در مسائل و آثار ادبی، در حد کارهایی پراکنده با معیارهای ناپایدار باقی بماند که برای توسعه شناخت از ادبیات تعاملی پیش برنده ندارند. نظر به پرسش هایی که طرح شد و ضرورتی که بیان شد، در نوشتار حاضر می کوشیم با ارائه تعریفی از ادبیات، به مولفه های بنیادین ادبیت برسیم. سپس این مولفه ها را به تحلیل می گذاریم و چگونگی تجلی آنها را در متن بررسی می کنیم. در این فرایند، در چارچوب فلسفه هنر به مولفه های ادبیت رویکردی زیبایی شناسانه خواهیم داشت و آنها را از دریچه نظریه تجربه زیبایی شناسی بازخوانی می کنیم. آنگاه به محورهای ظهور این مولفه ها در گستره متون ادبی خواهیم پرداخت تا نظم حاکم بر این گستره را تبیین کنیم.