هم جوشی تطبیقی سیگنال های بیوالکتریک پیشانی و فیزیولوژیکی برای تشخیص احساس

در این مطالعه، برای هم جوشی سیگنال های احساسی چندگانه، به منظور بهبود عملکرد سیستم تشخیص احساس، روش تطبیقی جدیدی پیشنهاد شد.
به عنوان معیارهای عاطفی، سه کانال سیگنال های بیوالکتریک پیشانی، به همراه معیارهای فیزیولوژیکی (فشارحجم خون، هدایت پوست و فاصله ی زمانی ضربان ها) به کار رفت. با نمایش قطعات تصویری از پیش انتخاب شده برای هر کدام از 25 شرکت کننده در آزمایش، شش حالت احساسی پایه شامل خشم، غم، ترس، تنفر، خوشحالی و تعجب ایجاد شدند. در سیستم پیشنهادی تشخیص احساس، سیگنال های ثبت شده با ایجاد سه واحد طبقه بندی حالت های احساسی را به طور مستقل شناسایی کردند. سپس نتایج با اعمال مدل خطی وزن دار تطبیقی با هم ادغام شدند. به هر یک از واحدهای طبقه بندی، وزنی نسبت داده می شود؛ به طوری که این وزن ها مربعات خطای سیستم ترکیبی را کمینه می کنند.
نتایج بیانگر مطلوب تر بودن عملکرد روش هم-جوشی پیشنهادی نسبت به هر یک از واحدهای طبقه بندی منفرد و همچنین سیستم های دیگری است که با هم جوشی ویژگی ها و هم جوشی واحدهای طبقه-بندی با استفاده از روش بیشترین آرا طراحی شدند. با استفاده از روش طبقه بندی SVM، دقت شناسایی حالت های احساسی موردنظر 88 درصد به دست آمد. همچنین صرف اعمال سیگنال های پیشانی و یا سیگنال های فیزیولوژیکی در ساختار هم جوشی پیشنهادی نشان داد که طراحی یک سیستم قابل اعتماد تشخیص احساس، بدون نیاز به معیارهای عاطفی دیگر ممکن است.
بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود تا در طراحی سیستم تشخیص احساس، از روش هم جوشی تطبیقی واحدهای طبقه بندی استفاده شود.