تولید سازه نوترکیب با همسانه سازی ژن دومین 4 آنتی ژن حفاظتی و هم جوشی آن با ژن دومین 1 فاکتور کشنده باسیلوس آنتراسیس در اشرشیاکلی

سیاه زخم یک بیماری مشترک بین انسان و دام است. عامل ایجاد کننده این بیماری مهلک باکتری باسیلوس آنتراسیس می باشد. در حال حاضر آنتی ژن حفاظتی(PA) به عنوان واکسن موثر سیاه زخم مورد استفاده قرار می گیرد. دومین 4 این آنتی ژن به همراه دومین 1 فاکتور کشنده(LF)، ایمونوژن های قوی این باکتری بوده و به عنوان کاندید مناسب واکسن علیه آن مطرح می باشند. هدف ما در این تحقیق، همسانه سازی ژن دومین 4 آنتی ژن حفاظتی(PAD4) و هم جوشی آن با ژن دومین 1 فاکتور کشنده(LFD1) باکتری، به منظور بررسی توانایی آن ها در القاء ایمنی حفاظتی می باشد.
در این مطالعه تجربی، از یک وکتور pGEM-T easy نوترکیب حاوی ژن LFD1 استفاده شد. سپس ژن PAD4 با واکنش آنزیمی PCR تکثیر و جداسازی شده و به طور جداگانه در وکتور pGEM-T easy دیگری همسانه سازی گردید. بعد از آن واکنش الحاق ژن PAD4 به ژن LFD1 در وکتور فوق با تعیین جهت گیری LFD1 و توسط جایگاه های آنزیمی PstI و XbaI انجام پذیرفت. سازه نوترکیب حاصل از دو ژن فوق در ناقل بیانی pET28a به کمک آنزیم های محدود الاثر BamHI و XhoI زیر همسانه سازی گردید و پس از تعیین جهت گیری ژن ها، میزبان بیانی BL21 توسط این ناقل نوترکیب تراریخت گردید.
یافته های پژوهش: همسانه سازی اولیه و هم جوشی قطعات ژنی PAD4 و LFD1 در ناقل pGEM-T easy با موفقیت انجام شد و پس از تایید فرآیند فوق با دو روش برش آنزیمی و PCR، سازه نوترکیب حاصل با موفقیت در pET28a زیر همسانه سازی شد.
با توجه به ایمونوژن بودن نواحی PAD4 و LFD1، بیان پروتیئن این سازه نوترکیب حاصل از نواحی ژنی الحاق شده فوق، می تواند برای القاء ایمنی محافظتی، به عنوان کاندید مناسب واکسن سیاه زخم مطرح باشد.