مروری بر پلیمرهای پیزوالکتریک، روش های قطب دهی و اندازه گیری خواص پیزوالکتریک در پلیمرهای نیمه بلوری

از مواد پیزوالکتریک، در ساخت حسگرهای پیزوالکتریکی استفاده می شود. در واقع حسگر، مبدلی الکترومکانیکی است که امواج و نیروهای مکانیکی را به علامت های الکتریکی و برعکس تبدیل می کند. خاصیت پیزوالکتریک ابتدا در سرامیکها کشف شد. اما به دلیل نیاز به مواد پیزوالکتریک با سطح بزرگ و انعطاف پذیری زیاد در بسیاری از کاربردها و نیز به دلیل قیمت نسبتا ارزان و فناوری تولید ساده، پلیمرها مورد مطالعه قرار گرفتند. حسگرها و عملگرهای پیزوالکتریک پلیمری از فرایندپذیری مناسبی برخوردار می باشند. این فرایندپذیری مناسب به دلیل وزن اندک، چقرمگی، قابلیت تولید به صورت مساحت های وسیع و نیز امکان برش و ایجاد اشکال پیچیده است. از این رو، در این مقاله در ابتدا به بررسی خاصیت پیزوالکتریک و ویژگی های مورد نیاز در پلیمرها برای ایجاد این خاصیت در آن ها (مکانیزم و مولفه های کلیدی مورد نیاز برای ایجاد پیزوالکتریسیته در پلیمرهای نیمه بلورین) پرداخته و در ادامه مفصلا به بررسی روش های مختلف قطب دار کردن پلیمرهای پیزوالکتریک و نیز انواع روش های اندازه گیری پاسخ پیزوالکتریک می پردازیم.