بررسی تاثیر روش ابداعی تهیه ی سوسپانسیون سلولی ملانوسیت و کراتینوسیت در درمان ویتیلیگوی ثابت مقاوم (گزارش 20 مورد)

ویتیلیگو، شایع ترین بیماری مزمن اختلال دپیگمانتاسیونی است که ناشی از فقدان ملانوسیت ها در اپیدرم بازال می باشد. درمان های دارویی و روش های جراحی دو شیوه ی اصلی درمان ویتیلیگو می باشند. از موثرترین روش های جراحی، پیوند سلولی سوسپانسیون اپیدرمی غیر کشت داده شده حاوی ترکیب سلول های ملانوسیت و کراتینوسیت می باشد. این مطالعه ی مقدماتی، با هدف بررسی اثربخشی روش ابداعی تهیه ی سوسپانسیون سلولی ملانوسیت- کراتینوسیت، در درمان بیماران مبتلا به ویتیلیگوی تثبیت شده انجام شد.
در این مطالعه ، 20 بیمار مبتلا به ویتیلیگوی ثابت و مقاوم که با روش ابداعی به شماره ی 81687، پیوند سوسپانسیون سلولی غیر کشت داده شده بر روی آنان انجام شد، شرکت داشتند. پیگمانتاسیون مجدد در بیماران بر اساس فتوگرافی قبل و 6 ماه بعد از درمان، ارزیابی و نمره دهی شد.
از 20 بیمار تحت درمان در این مطالعه، میزان پیگمانتاسیون مجدد در ماه ششم در 1 بیمار (5 درصد) عالی، در 4 بیمار (20 درصد) خوب، در 11 بیمار (55 درصد) نسبتا خوب و در 4 بیمار (20 درصد) ضعیف گزارش شد.
استفاده از سوسپانسیون سلولی ملانوسیت با استفاده از روش ابداعی به شماره ی 81687 در بیماران مبتلا به ویتیلیگو، با پاسخ درمانی بالای 50 درصد همراه می باشد که از نظر درجه بندی معادل پیگمانتاسیون نسبتا خوب است.