اهمیت قضاوت در جهان پس از مرگ بر پایه متون عیلامی

برخی از اقوام باستانی باور داشتند که روان آنها را خدایانی در جهان پس از مرگ همراهی یا حتی بر اساس کردار دنیوی داوری می کنند. از این خدایان می توان به این شوشیناک، خدای بزرگ عیلامی ها، اشاره کرد. تا کنون درباره داوری این شوشیناک در جهان زیرین پژوهش هایی انجام شده است. در این پژوهش تلاش بر آن است با توجه به متون عیلامی به این مسئله پرداخته شود که عیلامی ها چرا این شوشیناک را برای داوری در جهان پسین برگزیدند. در نیتجه اهمیت قضاوت پس از مرگ نزد عیلامی ها بررسی می شود. می توان حدس زد که عیلامی ها داوری آن جهان را در دستان این شوشیناک می پنداشتند چون او با القابی چون «خدای حامی شاه» ، «خدای بزرگ» ، «حامی بزرگ» ، «حامی شهر ما» ، «خدای من» ، «فرمانروای من» ، «نیای من» ، «حامی شهر شوش» و «خدای پادشاهان» خوانده می شد. او همچنین «خدای مردگان و قبور» به شمار می آمد. البته خدایانی چون ایشمکراب و لاگامال نیز یاور و دستیار این شوشیناک در امر قضاوت روان مرده بودند. بنا بر این این شوشیناک خدایی با خویشکاری های متعدد بود و احتمالا عیلامی ها از او می هراسیدند که داوری آن جهان را بر عهده اش نهادند. اهمیت خدای جهان پس از مرگ و قضاوت روان در متون عیلامی به روشنی ذکر نشده ولی شواهد به گونه ای است که می توان حدس زد که اهمیت قضاوت روان موجب شد این کار خطیر به چنین خدای مهمی محول شود.