بررسی اثر قابلیت نقدشوندگی سهام بر بازده اضافی با استفاده ازالگوی پنج عاملی قیمت گذاری آربیتراژ

امروزه سرمایه گذاری موفق، مستلزم شناسایی عوامل موثربرسرمایه گذاری وریسک های مرتبط باآن و تخصیص بهینه منابع باهدف کسب بالاترین بازده است. در این راستا سرمایه گذاران فردی ونهادی درجستجوی استراتژی هایی هستندکه بتوانندبااستفاده ازآنهابازده بیشتری رابدست آورند ، شناسایی عوامل موثر بر ریسک وبازده،درفرآیندسرمایه گذاری یکی از این استراتژی هاست.در این راستا این مقاله بر آن است تا با پایه قرار دادن الگوی چهار عاملی کرهات و افزودن متغیر قابلیت نقدشوندگی به مدل، الگوی پنج عاملی قیمت گذاری آربیتراژ را تشکیل داده و به آزمون تجربی آن در رابطه بین ریسک و بازده در بازار سرمایه ایران بپردازد. برای انجام این آزمون از روش داده های تابلویی در دوره زمانی 1388 تا 1392 و با حجم نمونه 176 شرکت فعال در بورس استفاده شده است. نتایج گویای این است که ترکیب ریسک نقدینگی و ریسک مومنتوم توان توضیحی بیشتری در بیان رابطه بین ریسک و بازده و در نتیجه قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای دارد.