تاثیر پلی مرفیسم VDR Cdx-2 بر پاسخ شاخص های فربهی مرکزی به دریافت ویتامین D در افراد مبتلا به دیابت نوع 2: کارآزمایی بالینی تصادفی

بین کمبود غلظت سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D (25OHD) و فربهی مرکزی ارتباط وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر دریافت روزانه دوغ غنی شده با ویتامین D بر شاخص های فربهی مرکزی و نقش احتمالی پلی مرفیسم Cdx-2 از گیرنده ویتامین D (VDR) بر پاسخ شاخص های فربهی به دریافت ویتامین D در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.
60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه دوغ ساده (PD) حاوی 170 میلی گرم کلسیم در هر 250 میلی لیتر (29=n) و گروه دیگر دوغ غنی شده (FD) با 500 واحد بین المللی ویتامین D در هر 250 میلی لیتر (31=n) دو بار در روز به مدت دوازده هفته دریافت کردند. سطح سرمی 25OHD، گلوکز ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، QUICKI
(Quantitative Insulin Check Index)، درصد توده چربی بدن (FM%)، توده چربی تنه (TF%)، بافت چربی احشایی (VAT) و دور کمر (WC) در ابتدای مطالعه و پایان مداخله اندازه گیری شد. ژنوتیپ های پلی مرفیسم Cdx-2 VDR در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در گروه FD (60=n) تعیین شد.
پس از دوازده هفته سطح سرمی 25OHD به طور معنی داری در گروه FD نسبت به گروه PD افزایش یافت (nmol/L 4/35+ در مقابل nmol/L 8/4 - و 001/0 < p). میانگین تغییرات WC (3/1- در مقابل 6/1+ سانتیمتر و 02/0 = p) ، FM (1/5- در مقابل 60/0+ درصد و 001/0 < p) TF (1/1-در مقابل 13/0 درصد و 003/0 = p) و VAT (80/0- در مقابل 37/0+ a.u. و 001/0 < p) به طور معنی داری در گروه FD نسبت به گروه PD کاهش یافت. 25OHD سرم تنها در گروه حامل ژنوتیپ AA افزایش یافت (8/34 نانومول در لیتر در گروه AA در مقابل 4/6- در گروه AG و 6/1- در گروه GG و 001/0 < p ). این تغییر با کاهش معنی دار در WC (004/0 = p) ، FM% (001/0 < p) ، TF% (001/0< p) در حاملین ژنوتیپ AA همراه بود.
دریافت روزانه دوغ غنی شده با 1000 واحد ویتامین D به مدت دوازده هفته، شاخص های فربهی مرکزی مانند چربی تنه و چربی احشایی را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بهبود بخشید که این مسئله در حاملین ژنوتیپ AA از پلی مرفیسم VDR Cdx-2 بیشتر بود.