ارزیابی شاخص های انرژی در تولید گندم آبی با روش های خاک وزی و کاشت مرسوم و حفاظتی در شهرستان اقلید

این تحقیق به منظور بررسی و مقایسه شاخص های انرژی در تولید گندم آبی تحت تاثیر روش های مختلف خاک ورزی و کاشت اجرا گردید. تحقیق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار در شهرستان اقلید انجام شد. تیمارهای تحقیق عبارت بودند از: خاک ورزی مرسوم و کاشت به صورت بذرپاشی، خاک ورزی مرسوم و کاشت با خطی کار همدانی، کم خاک ورزی و کاشت با کمبینات، کشت مستقیم با خطی کار جیران صنعت و کشت مستقیم با خطی کار اسفوجیا. اطلاعات مربوط به عملکرد محصول و انرژی های ورودی و خروجی در هر تیمار برداشت گردید و شاخص های انرژی شامل راندمان انرژی، افزوده خالص انرژی و بهره وری انرژی در هر تیمار محاسبه و با هم مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از نرم افزار آماری SAS استفاده شد و مقایسه میانگین تیمارها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن صورت گرفت. نتایج نشان داد که تیمار کم خاک ورزی و کاشت با کمبینات بیشترین مقدار نسبت انرژی (46/1) را در بین تیمارهای تحقیق داشت و کمترین میزان نسبت انرژی (40/1) متعلق به تیمارهای خاک ورزی مرسوم بود. بیشترین انرژی خالص (47653 مگاژول) مربوط به تیمار کم خاک ورزی و کاشت با کمبینات بود و کمترین انرژی خالص (41388 مگاژول) به تیمار خاک ورزی مرسوم و کاشت با خطی کار همدانی تعلق گرفت. مقایسه تیمارها از نظر بهره وری انرژی نیز نشان داد که تیمار کم خاک ورزی و کاشت با کمبینات بیشترین بهره وری انرژی (115/0 کیلوگرم بر مگاژول) را به خود اختصاص داده است و دو تیمار خاک ورزی مرسوم دارای کمترین بهره وری انرژی (110/0 کیلوگرم بر مگاژول) بودند. بنابراین، استفاده از روش های خاک ورزی حفاظتی در تولید گندم آبی می تواند با کاهش انرژی مصرفی باعث افزایش بهره وری انرژی گردد.