بررسی اثر پیشگیرانه و کمک درمانی تمرین هوازی بر نسبت رشد تومور، E2 و بیان miR-206 و ERα بافت تومور سرطان پستان

سرطان پستان شایعرین نوع سرطان در زنان است. در این پژوهش، اثر تمرین هوازی بر روند تنظیمی حلقه ی بازخوردی miR-206-ERα-استرادیول در سرطان پستان، بررسی شده است.

تعداد 40 سر موش balb c ماده (چهار تا پنج هفته ایی، میانگین وزن بدن 15-14 گرم) به شکل تصادفی به چهارگروه 10 تایی تمرین-سرطان-تمرین (TCT)، تمرین-سرطان-استراحت (TCR)، استراحت-سرطان-تمرین (RCT) و استراحت-سرطان-استراحت (RCR) تقسیم شدند. پس از اتمام 8 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان، همه ی موش ها با تزریق زیر جلدی یک میلیون سلول سرطانی MC4-L2، سرطانی شدند و مرحله ی دوم تمرینات آغاز شد. موش ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، قربانی شدند و نمونه های خونی و بافتی برداشته شد. میزان بیان ژنmiR-206 و ERα بافت تومور به روش Real time–PCR و استرادیول پلاسما با روش الایزا اندازه گیری شد.

گروه هایی که پس از سرطانی شدن، تمرین هوازی داشتند، در مقایسه با دیگر گروه ها، سطوح استرادیول پلاسما، بیان ژن ERα و نسبت رشد تومور کاهش معنادار و بیان ژن miR-206 با افزایش معنادار همراه بود (0001/0=p). تفاوت معناداری بین گروه TCR و RCT در متغیرهای پژوهش مشاهده نشد.

تمرین هوازی با اثر افزایشی بر miR-206 و اثر کاهشی بر استرادیول پلاسما و ERα موجب کاهش نسبت رشد تومور سرطان پستان می شود.