ارزیابی اثر بخشی طرح های استتاری از منظر ویژگی ناهنجاری طیفی

توسعه روز افزون سیستم های شناسایی، اثر بخشی روش های استتاری متداول را با چالش مواجه ساخته است. پیشرفت در فن آوری سنجش از دور ابرطیفی، این تصاویر را به یک منبع اطلاعاتی ویژه برای شناسایی هدف تبدیل کرده است. حوزه پردازشی «آشکارسازی ناهنجاری طیفی»، که با مشخص کردن ناهنجاری ها در تصاویر ابرطیفی، محل اشیاء غیر عادی را بر روی تصویر تعیین می کند، یک تهدید در انجام طرح های استتاری محسوب می شود. سنجش میزان موفقیت طرح های استتاری در مقابله با این تهدید، موضوع این مقاله است. فرآیند سنجش بایستی به صورت جامع و بر اساس معیارهای کارا انجام شود. در این مقاله، نوع الگوریتم، مشخصات پس زمینه و مشخصات هدف، به عنوان پارامترهای تاثیرگذار در فرآیند آشکارسازی ناهنجاری در نظر گرفته شدند و بر مبنای آن ها، معیارهایی برای ارزیابی اثر بخشی طرح های استتاری از منظر ویژگی ناهنجاری طیفی ارائه شد. در پیاده سازی های نرم افزاری انجام شده روی دو تصویر ابرطیفی، تنوعی از اهداف واقعی و مصنوعی با سطوح استتاری مختلف ایجاد گردید. ارزیابی میزان اثر بخشی سطوح استتاری شبیه سازی شده، با استفاده از معیارهای پیشنهادی و مقایسه و تحلیل نتایج به دست آمده، کارآمدی معیارهای ارائه شده را نشان می دهد.