مطالعه روند تغییرات تبخیر از تشتک در نمونه های اقلیمی استان هرمزگان

هدر رفت آب در اثر تبخیر، به عنوان یکی از مولفه های اصلی بیلان آبی، از مهم ترین چالش ها در طراحی و مدیریت مخازن، برنامه ریزی و مدیریت منابع آب و طراحی الگوی کشت است. ارتباط بین پدیده تغییر اقلیم و روند تغییرات تبخیر هنوز به طور کامل درک نشده و درک روند آن می تواند در مدل سازی دقیق تر تبخیر در مدل گردش عمومی جو کمک شایانی نماید. لذا به این منظور استان هرمزگان براساس روش تعیین اقلیم دومارتن توسعه یافته به 3 طبقه اقلیمی تقسیم و در هر اقلیم یک ایستگاه تبخیرسنجی در دوره آماری 54-1353 تا 92-1391 انتخاب، پس از انجام آزمون نرمالیته کولموگروف- اسمیرونوف، روند داده ها در سه مقیاس زمانی ماهانه، فصلی و سالانه با استفاده از روش های آمار ناپارامتری (آماره من- کندال و ضریب اسپیرمن) و آمار پارامتری (تحلیل رگرسیون و ضریب پیرسون) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که روند تغییرات تبخیر از تشتک برای اقلیم فراخشک گرم و فراگرم فراخشک دارای روند نزولی و برای اقلیم گرم و خشک دارای روند صعودی است، به طوری که روند کاهشی تبخیر از تشتک در مناطق غرب و شرق استان و روند افزایشی در شمال استان طی فصول تابستان و پاییز (مرداد تا آبان ماه) دیده می شود. مقایسه عملکرد و توان دو آزمون پارامتری و ناپارامتری در سطح معنی داری قابل قبول، نشان داد، در بیشتر موارد تطابق قابل توجهی بین در آشکارسازی روند توسط دو آزمون ناپارامتری وجود دارد.