رابطه بین فعالیت های بدنی، عمل به باورهای دینی و شادکامی در زنان سالمند

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین فعالیت های بدنی، عمل به باورهای دینی و شادکامی در زنان سالمند می باشد.
این پژوهش از نوع توصیفی(همبستگی) است. جامعه ی آماری پژوهش، زنان بالای 55 سال ساکن در شهر رشت هستند که تعداد 97 نفر(46 نفر واجد فعالیت بدنی و 51 نفر فاقد فعالیت بدنی) به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از مشارکت کنندگان تحقیق خواسته شد تا آزمون شادکامی آکسفورد و مقیاس عمل به باورهای دینی(معبد) را تکمیل کنند. اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه ها استخراج شده، با کمک نرم افزار spss نسخه 18 و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد مشارکت کنندگان در تحقیق به لحاظ میزان انجام فعالیت های بدنی با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند(p<0/001)، اما تفاوت های موجود در عمل به باورهای دینی و شادکامی بین این افراد معنی دار نشد. از سویی بین فعالیت های بدنی و شادکامی و نیز بین عمل به باورهای دینی و شادکامی مشارکت کنندگان در تحقیق رابطه مثبت معنی دار وجود دارد(P<0/05). اما رابطه بین فعالیت های بدنی و عمل به باورهای دینی آزمودنی های مشارکت کننده در تحقیق، معنی دار نشد. همچنین عمل به باورهای دینی توانسته شادکامی را در مشارکت کنندگان تحقیق پیش بینی کند.
عوامل مختلفی بر وضعیت جسمانی، روانی و اجتماعی سالمندان تاثیر می گذارد که در پژوهش حاضر به سه عامل فعالیت های بدنی، عمل به باورهای دینی و شادکامی پرداخته شده است. با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود به گونه ای برنامه ریزی شود تا سالمندان عزیز جامعه بتوانند هرچه بیشتر از فواید و آثار این متغیرها برخوردار شوند.