نمادپردازی بلندی در اندیشه دینی

نماد یکی از ابزارهای شناخت و بنیادی ترین روش بیان است که موجب آشکار شدن مفاهیمی می گردد که به شکل دیگری قابل بیان نیستند و به همین سبب درحوزه مفاهیم دینی کاربرد بسیار دارند. سنت های دینی بشر سرشار از اسطور ه هاست و در این قلمرو تنها با زبان نمادین م یتوان نمادی «بلندی» ، سخن گفت و به عبارت دیگر نماد زبان اسطوره است. در حوزه نمادهای دینی یکسان دانسته شده و ذهن انسان را «ارزش» است که از دوران بشر ابتدایی تاکنون همواره با نوعی به مفاهیمی چون برتری، تعالی و الوهیت پیوند داده است. این مقاله در پی آن است که ضمن بررسی مفهوم نماد و نمادپردازی، کاربرد آن در حوزه دین و پیوند آن با اسطوره، به مفهوم نماد «بلندی» و مظاهر عمده آن یعنی «آسمان» و «کوه» و نیز به مفهوم تعالی بپردازد.