بررسی نقش قابلیت نوآوری کسب و کار بر رابطه بین مدیریت کیفیت جامع و نوآوری محصول

امروزه، پیچیدگی فزاینده، تغییر و تحول دائمی، روند روبه رشد فناوری و رقابت فشرده ازجمله ویژگی های محیطهای رقابتی است. چالش های رقابتی جدید متقاضی آن است که شرکتها محیط رقابتی خود را درک کنند. مدیریت کیفیت جامع، یک فلسفه مدیریتی است که شرکتها را به تمرکز روی انبوهی از عملیات سازمانی هدایت میکند و به یک درک گسترده تر از محتوای رقابتی کسب و کار رهنمون می سازد. افزون بر این، با شکلگیری محیط های رقابتی، تنها سازمان های ی می توانند به فعالیت خود ادامه دهند که عملکرد خود را در قابلیت های مهم سازمانی همچون نوآوری تقویت کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت کیفیت جامع و نوآوری- نوآوری محصول- با حضور متغیر مداخله گر قابلیت نوآوری کسب و کار است. بدین منظور و برای بررسی فرضیه های پژوهش، یکی از فعالترین صنایع استان گیلان یعنی صنایع غذایی، به عنوان جامعه آماری پژوهش انتخاب گردید و تعداد 190 پرسشنامه از مدیران شاغل در این صنایع، جمع آوری و تحلیلشده است. نتایج تحلیل همبستگی و رگرسیون، از فرضیه های مطرحشده حمایت کرد. نکته موردتوجه این بوده است که قابلیت نوآوری کسب و کار بر رابطه بین مدیریت کیفیت جامع و نوآوری محصول، هم نقش میانجی هم تعدیلگر ایفا کرده است. نقش میانجی به این معناست که مدیریت کیفیت جامع از طریق تاثیر مثبت و مستقیمی که بر قابلیت نوآوری کسبوکار دارد موجب بهبود و ارتقای نوآوری محصول می شود، همچنین نقش تعدیل گری می تواند بیانگر این مطلب باشد که تعامل بین مدیریت کیفیت جامع و قابلیت نوآوری کسبوکار، جهت یا شدت اثر روی نوآوری محصول را تغییر خواهد داد.