عوامل روان شناختی موثر در تصادفات رانندگی و ارائه الگوی پیشگیری (مداخله ای)

صدمات ناشی از حوادث ترافیکی، یک مسئله بزرگ برای سلامت عمومی است که برای پیشگیری موثر و پایدار به تلاشی همه جانبه نیاز دارد. بدین منظور با استفاده از شناسایی عوامل روان شناختی، مدل پیشنهادی کاهش حوادث ترافیکی به دست آمد. به منظور دستیابی به این مدل با روش توصیفی از نوع پس رویدادی از کل رانندگان سواری چهارچرخ، تعداد 409 نفر راننده به صورت تصادفی انتخاب شدند )تعداد 208 نفر از رانندگانی که تصادف کرده بودند و 201 نفر دیگر از رانندگانی بودند که 3 سال یا بیشتر تصادف نداشتند(. این گروه با آزمون های سنجش دقت یوناردل، پرسش نامه ویژگی های شخصیتی مربوط به رانندگی، آزمون سنجش زمان واکنش و پرس شنامه ویژگی های دموگرافیک موردبررسی قرار گرفتند. پس از دستیابی به مدل روان شناختی موثر در تصادفات که شامل عوامل سن، تعداد جریمه، دقت عادی، حواس پرتی، خویشت نداری می شد، مدل پیشنهادی شامل اقدامات مربوط به پیشگیری اولیه )انجام معاینات روان شناختی اولیه(، اقدامات مربوط به پیشگیری ثانویه )رانندگانی که مرتکب تصادفات مکرر شده اند، مورد آزمون های دقت و شخصیت قرار گیرند و در صورت نیاز در دوره های ارتقای زمینه های مذکور شرکت نمایند( و اقدامات مربوط به پیشگیری ثالثیه )باید برای رانندگانی که برخلاف شرکت در دوره های اصلاح رفتار، مجددا دچار تصادف شدند، محدودیت هایی در رانندگی در نظر گرفته شود( ارائه شد.