بررسی وضعیت حمایت از روش های تشخیص بیماری به عنوان اختراع در اروپا

روش های تشخیص بیماری که بر روی جسم انسان یا حیوان اعمال می شوند در قوانین اکثر کشورها از جمله کنوانسیون اروپایی ثبت اختراع، صراحتا از محدوده اختراعات قابل ثبت استثنا شده اند، اما پیشرفت فزاینده علم و فناوری و در نتیجه ظهور طیف وسیع و متنوعی از ابداعات پزشکی منجر به پیچیدگی و دشواری در تعیین مصادیق روش های استثنا شده گشته است.
در این میان، رویکرد محاکم ثبت اختراع در پاسخ به سه سوال بحث برانگیز بوده است: اولا مقصود از روش های تشخیص بیماری استثناشده در کنوانسیون چیست؟؛ ثانیا آیا در استثناشدن روش های تشخیص بیماری، انجام روش ابداعی توسط اشخاص خاص (مثلا پزشکان) موضوعیت پیدا می کند؟؛ ثالثا با توجه به این که روش استثناشده الزاما می بایستی بر روی جسم انسان یا حیوان اعمال شوند، معیارهای تعیین روش های تشخیص بیماری بر روی بدن چیست؟
پاسخ به این سه سوال، چالش برانگیز بوده و موضوع آرای ناهماهنگ و بعضا متناقض در مراجع و محاکم اروپایی ثبت اختراع بوده است.
این مقاله تلاش می کند تا با مطالعه آرای برجسته هیات های فنی و عالی تجدید نظر به بررسی نحوه برخورد و عملکرد نظام ثبت اختراع اروپا در ارتباط با روش های تشخیص بیماری بپردازد.